Sejdi N. Gashi u lind më 12 shkurt 1947 në Peran të Besianës-Kosovë. Familja e tij vjen nga fshati Buzëllap ( Doberdol) i Besianës të cilët ishin shpërngulur në Turqi në vitin 1925. Pas dy vitesh qendrimi ne Turqi, kthehen dhe vendosen në Prishtinë ku jetojnë edhe tani. Shkollën fillore,Shkollën Normale dhe Shkollën e Lartë i mbaron në Prishtinë, kurse Institutin e Getes për gjuhë gjermane në Frakfurt të Gjermanisë. Ka punuar në arsimimin dhe edukimin e shumë gjeneratave në Keçekollë dhe Prapashticë të Gallapit dhe në Magurë të Lipjanit. Gjatë kësaj kohe u dallua në punën edukativo arsimore me nxënës, në aktivitetet e lira jashtëmësimore, ka dhën kontibut të vleshëm në aktivitete atdhetare, shoqërore, kulturore dhe sportve. I emruar nga organet arsimore të Kosovës, nga viti 1989 punon si mesues në Shkollën Shqipe të Mësimit Plotësues në qytetet Gelsenkirchen, Münster, Bocholt, Dorsten, Herten, Varendorf e Recklinghausen të Landit Vestfalia Veriore të Gjermanisë. Edhe në Gjermani, Sejdi Gashi vazhdoi punën me përkushtim të madh në arsimimin dhe ediukimin e nxënësve mërgimtarë. Është një nga themeluesit të Këshillit të Arsimtarëve Shqiptarë "Naim Frashëri" në Gjermani. Ky institicion profesional i mësuesve shqiptarë në Gjermani që nga viti 1990 organizon mësimin plotësues në gjuhën shqipe dhe është i pranuar nga organet arsimore gjermane. Sejdi Gashi është bashkautor i teksteve shkollore për mësimin plotësues :
Monografi:Qendresa, 1995
Abetare për fillestar në mërgim, 1996
Plotësori i Abetarës, 2000
Leximi im 3/4, 2000
Fletore pune për leximi im 3/4, 2000
Monografi :Shkolla shqipe në Gjermani, 2000
Monografi:Komuniteti Shqiptar ne Gelsenkirchen - Gjermani,2012
Monografi: Ndergjeja kulturore - Düsseldoff , Prishtine, 2015
Shkolla Normale e Prishtines. Brezi i vitit 1967, Prishtine, 2017
Është bashkëpuntorë i gazetave "Rilindja", "Bujku", " Bota sot" dhe "Zëri i ditës" ku shkruan për problemet e mërgatës dhe veprimtarinë e shkollës shqipe në Gjermani. Bashkëpunon aktivisht edhe me revistën për fëmijë në diasporë "Doruntina". Që nga emigrimi në Gjermani në vitin 1989 është aktiv në organizimin e jetës shoqërore, kulturore dhe sportive të mërgimtarëve në qytetin ku jeton edhe më gjërë. Më rastin e pensionimit, per punen e tij më përkushtim në arsim dhe aktivitete atdhetar, kulturore e sportive; iu dha Mirenjohje nga MASHT e Republikës së Kosovës. Tani si pensionist jeton në Prishtinë.
S’e di pse sonte N’shpirt kam kaq mall Perjashtë i ftoht akull Brenda digjëm zjarr.
Para Kullës t’Ajfelit Kujtimet me marrin për dore Me kthejnë ne atdhe Ne tokën arbërore.
Me qojne në vendlindje Me kthejnë ne femijëri Ne kohën e skamjës - Por , plot dashuri. Me shetisin maleve Majeve te shpatit, Sikur dikur zbathur Rrugëve te fshatit . Me shetisin dhiareve Krojeve me uji bilur Fushave t’vendlindjes Tek vrapoja dikur. Ah,te kish mundësi Sonte , Kullën e Ajfelit Do e kisha ndërruar Me një lis t‘zabelit?!!! MIKES Nuk e di se si me vjen para sysh shpesh moj Mike, ti me kronin nën lajthi - ne një kohë idilike. Më dëshirë e merrja rrugën për tek kroi nën lajthi, zemra ime se si rrihte sytë e mit tek t'shihnin ty Netët e gjata te pagjumë mendjën e kisha gjithmon n'krua, si nuk gjeta një herë forcë te të them sa shumë të dua. Njëqind herë te mallkoj ty njëmijë herë mallkoj vetën, Për çdo ditë ishim n'krua si s'e shuam një herë etjen...! _______________________________ Ajet SHALA PËR TY MIKJA IME Një trëndafile në kopësht sot e mbolla, Që të heq mallin për ty në largësinë fizike O e shenjtë me emrin tënd e emërova Si të isha në gjyqin e zotit më fjalët sublime. Pranë lules do nxjerr emrin nga zemra si shpend. Në gonxhet e agimit le të ulet e të më rrëfejë. Pika loti kur më sjell pas nata me mërzi Të ti do t’i lëshoj për ta ujitur lotë nga sytë e mi. Thatë kur të jem, e etja në buzë të më vijë Në gjethet e tua do ta pijë një pikë kristalore vese. Dielli rrezeartë vapë kur të më hedhë ballit tim , Do ulem nën hijen tënde të më qetsohet pulsi mes zemre.
LUTJE Më dërgo një varg me puthje Si gjerdan me xixëllonja Që të heq peshën nga supe Se nga ti dua aroma. Më sill zjarr ku ti po digjesh Duart zgjat e të deh era! Bëmë të bëhem pëllumb shtigjesh A një varg me luleshqerra. ________________________________
Baki YMERI E MBESHTJELLE NE FJALET E MIA Nuk e di ciles grua Ia vodhen krejt mendimet Një ditë, kur kaploi muzgu Dhe përnjeherë, mes nesh, U shuan mrekullitë. Nisi dëbora e parë Dhe ranë aq shumë flokë, Aq sa mund të bien - Kur të kaplon një valë vetmie. Të lusja, atëhere, ças për ças: Eja dhe thuamë se çka mbeti pas E mbështjellë në dashurinë tingëllore Apo në dritën e fundit të një ore! Tani, mbështillu në fjalët e mia Porsi në mëndafshet Që lindja i sjell prore, Të përqafoj, Thuajse përmbi to: Mrekullitë bëhen hyjnore. PA FJALË Porsi Ovidi kam ardhur Në luginën tënde të ëmbël, Të ta ndjej ritmin e brendshëm Duke notuar përmbi shtatin tënd Të hijshëm, si një fushë dredhzash. Porsi Ovidi kam ardhur Në brigjet e këtyre ujërave, I magjepsur Nga rrëshqitja e një sirene Që më kapiti Që në shikim të parë. Porsi Ovidi kam ardhur Në qytetin e kapitjeve të ëmbla Dhe dëgjoj Mbi zanoret e fjalëve të mia Shkrepëtimë lutjesh: Eja edhe njëherë T'i shijosh dredhzat Porsi në mesverë! __________________________________
Mevlyde Mezini Saraçi TË NDJEJ Ti erdhe në mëngjesin tim Unë shikoj veten në pasqyrë Duart dridhen gota derdhet Kudo të kërkoj shpirti im Ngjitem shkallëve ngadalë Hapa të lehtë më shoqërojnë Të ndjej e nuk të shikoj Një hije prapa më ndjekë Eja qoftë edhe si hije Më ndjek me hapa ngadalë Të ndjej aromën tënde Dua të përqafoj me mall
YLBER PRITJESH Nëse malli e dashuria më degdisë Hidhërimin mos ma falë kurrë Jeta merr krahët e pritjes në ëndrra Kam vdekur në pikë të ditës së hënë E jam ringjallur sërish natën me hënë Shpresat më jam kthyer në ëndrra Në ylber pas shiut pranveror Në lum kur vapa shkrumbon natyrën Në strehë pritjesh dëshirave të humbura As plumbi nuk më vret dot Nga fjala e rëndë plagët kullojnë Ti pritjen time mos ma lëndo
__________________________________ Ymer NURKA GJYSMA Adami, një gjysmë njeriu, I pari, mbi Botën e vjetër, Nga që s’ishte i plotë vetiu, Nga vetja e shkul gjysmën tjetër. Adami dhe Eva, dy gjysma, Të parët, që lindën, veç gjysma, E gjysmat, që lindën nga gjysmat, Veç gjysma lindin, si gjysmat. Kështu, qysh atëherë dhe sot, Në horizontet e jetës pa skaj, Gjysma, ndjek gjysmën më kot, Në kërkimin e gjysmës së saj. Miliarda gjysma janë bërë, Prej gjysmës së Adamit në Tokë. E prapë, po t’i mbledhësh të tërë, Një njeri, nuk e bëjnë të plotë.
MERAK TRENDAFILI Vithet topolake, shtatin si biskonjë, Herë më hiqesh çupë, herë më mbahesh zonjë, Herë më puth me buzë, herë më çjerr me thonj, Si më bën të vdekur, lutesh që të rronj. Porsi brumë i ardhur, të kërcejnë gjinjtë, Vij si zog i mardhur, më kthen të florinjtë, S'di ku t’i çoj sytë, ku t’i hedh të zinjtë?! Luajmë kuka-fshehti, porsi çiliminjtë. Syt’ e tu të kthjellur, porsi dy burime, Buza ime e etur, ah, moj buza ime! Si prushi të dogji, ah, një buzërubine! Nën një rreze ylli, një mijë përqafime. Unë fryja si flladi, ti si erë e vrulltë, Rrithte pik'e mjaltit, mbi ëndrrën e tultë, Porsi qelibari, shkëlqejnë ato pulpë, Merak trëndafili, tretur mbi një lulkë. Floku valë-valë, derdhej përmbi supe, Unë, me huqe djali, ti, me naze çupe, Ti, më the një fjalë, unë, të thashë një lutje, “Pa më shuar mallin, s'do të ikësh tutje!”
_________________________________ Gonxhe Letmi Begisholli BUKURITË E ASAJ ANE Bukuritë e asaj ane më shfaqen kudo me ato jetoj çdo ditë në tisin e syve ruaj freskinë Për atë lum për atë liqe shpesh lotët më rrjedhin rrëke për fusha e për male mbolla kujtime prore në atë tokë arbërore ku mbjella fëmijërinë lojën e rinisë Unë bijë e asaj ane tash mërgimtare më thonë...
IKJE PAKUFI Ika unë,ike edhe ti ata ende dëshirojnë të ikin rradha prek në rrënjë Mollën e kuqe... Trolli rrënqethet pa njohje motesh pa barometër... hapat ku të ndalen në "ëndrrën e bardhë"! Shtegtim mes vijave të kuqe me valën e lumit prej "fatit" drithërimë këmbësh mbi dhembjen(që rëndon) vuajtja mbi samar shpirti peshon sytë s'kanë më as lot Atdheu përpëlitet me "gripin e ri " drejt europës...!? Fëmijët i humbën lodrat Abetaren lënë në klasë shkronjat shkruajnë nëpër duar Kosovë e dashur të duam! Shpirtërat prehen me lot buzëqeshje e dhembshme si prarimi i Diellit apo zbehja e yjeve në ikje ikje pakufi.... Fati i popullit tim gjithmonë mbetet jetim ikje në pakthim....!
__________________________________
Mentor THAQI AI VET! (Dëshmorit të Kombit - Tahir Sinani) Përtej Çafë Prushit, tej-përtej Korabit, në Konçull a në Kallavaja t´Junikut, i Madh në Hapa, fjala zjarr, shkreptëtimë plumbi, AI vet, i Madhi e hija pas tij Tahir Sinan Shqipnia! Po cili s´ía dëgjoi fjalën e kush s´i dha bekimin, Malsorit Kreshnik?! Ah, Shqipnia ime në ballë prej veri, si flakë vetëtime, nxjerrë dy fjalë nderi: - E rrita për Tokën, për Tokën e të parëve, po, ai më nderoi Votrën, Ai vet, Legjenda Shqiptare!
LABES SIME! Këmbëzbathur, bregut t´detit, Shtatëhedhura lozonjare, dridhet Joni prej sikletit, don t´përgëdhelë me valë tinzare! Jo, nuk ka faj Joni shkretë, vapë e verës, përcëllon, kur t´sheh gjoksin, ah medet, nga meraku, ujin e vlon! Këmbëgjatë moj, si sorkadhe, lëkurëhollë si mazë e qepës, ah medet, bela e madhe, si ti gjejë unë derman vetes?! Buza jote si qershitë, kur më piqen në Gjirokastër, dhëmbtë e bardhë, natën bëjnë dritë, si ingji, bilur të pastër! Në Sarandë, në Orikum, t´kam zënë pritë, vendit nuk luaj, si Hyjneshë moj në Butrothum, qesh një herë, sa t´duash t´paguaj! N´Kala t´Borshit o në Fterrë, t´lë takim, aty më ke, o më vrit moj, o më merr, n´gjirin tënd një natë të fle! Shkrumb u dogja prej sevdasë, Labja ime, shpirtë o xhan, jo as Flladi i Llogarasë, s´më flladitë, ti m´bën derman! Jo qebesa, as Syri i Kaltër, Syrit tënd s´i del përballë, t´puthë një herë moj, marrsha malet, seç më shkoi koka vërdallë!!! __________________________ Musa JUPOLLI PRISHTINA IME Prishtina na lindi në emër të gjeografisë n'literaturën e ndaluar shekuj me radhë aktorë e komedianë në skenë fshehurazi poeti unë n'aromë jete me shpresë thash Ulissysse në rikthim është Prishtina ime, Veç me lot do të krijohej një lum , lumi ynë Lumin na e shkelën, shkelën mbi lotët tanë Pranvera më nuk vjen, edhe zogjtë qajnë për muzikën tënde lum-loti i kryeqytetit tim Prishtina ime, Aty në kopshtin tënd një vashë e bukur Zonjë qytetare, elegante, pamje Hyjnore në shpirt mban ëndrrën tënde të bukur në qiellin e kaltër shpresa e humbur Prishtina ime, Lum-loti im kush ta zëri frymën Pema ka mbet në vetmi e vetme është dhe ka frikë se të gjitha shoqet ja kanë pre Poema ime, lumi e pema qajnë me lotët e mi ! SYTË E SAJ Sy të zezë, të mrekullueshëm mollëzat e qitura plot shpresënjë filozofi madhore bukuria e stilit, bukuria e gjuhës e këndshme deri në dehje rrudhat e rilindjes nga dielli i marrshëm një veshje e thjeshtë pranverash të vonuara pa dashur ta zbulosh bukurinë e pafundme si një fidanishte menafere
_____________________________________ Imri TRENA PËR TY JAM KOSTANDINI Për ty jam Kostandini, i ngritur prej balte, i rënduar nga betimi i fjalës së dhënë! Kostandin dhe Besnik. dy emra burrërie, me fjalën e shenjtë Besë, lidhur me një fije fisnikërie! DËGJOMË Nëse mendon se gënjej thuama, Nëse mendon se qaj, hesht Nëse sé di sa të dashuroj pyetmë Nëse të dhimbsem se jam vetëm Eja! ________________________________ Izri REXHA KUR LIND DIELLI Në mëngjes rrezja sikur fliste, Cilën dëshirë do ta nxitë sot? Një herë isha i dehur në mes të dyshimeve, Me unin tim në jetë në sfilitje… A do të shkoj këtë të diel në shëtitje Apo letë shkëlqejë një ide tjetër si kristal , Ah, ç’më ikte mendja te vendi im, Me fjalë magjie më ngucte një përjetim. Mundohesha ta ndal të harlisurin dyshim, Të mos e zgjoj të vjetrin ngacmim, Pa vetëdije dëgjoja zërin që thërriste, Nën lëkurën time të shqetësuar më nxiste... Cilën ndjenjë do ta mjaltos sot, Që kuptimi im larg të freskohet, Nga tregu i parë i ideve të ndahem, Apo e humba fatin, që në mëngjes sikur më zgjoi... Rruga, ishte e largët, nuk mundja të ndalem... Ishte një çast që më merrte të çmallem, Dhe përsëri sytë sikur nga gjumi hapa, Gjethet nga pemët fluturonin hapa-hapa...
MËSUESIT TIM, GËZUAR 7 MARSIN ! në çdo dritare varej një shkronjë, në çdo fjalë një fotografi, në çdo fjali një poezi, paragrafi ishte një tregim, nga ç‘do tekstë një histori, në çdo fletë vinte një jetë.. kujtoj mësuesin tim… sot që jeton në të vjetrën shtëpi.... unë bëj për të një urim, fjala mbeti te unë me vlerë… ___________________________ Besnik GASHI UNË QE BABËN E KAM DËSHMOR Atë ditë baba, Kur more pushkën, Me the: mos u merzit bir, Se do e fitojmë luftën! Edhe nese unë, me the; Nese do vdes për liri, Mos u merzit, bir, Se i lir do jetosh ti! Me the: më kurr, Nuk do kem nevojë gurbetin, Por, çka po ngjet tash, Me keta qe na udhëheqin?! Mua ndoshta nuk do me kesh, Por, shteti jonë do funksionoj, Asnjë t´varfer s´do ket, E gjithë çka do lulezojë! Po jo, babi im jo, Ti ike námshim, E mua nuk mu pre rruga, Prapë mergimtar, n´mergim! Ata që dje ishin më ty, Po fati mbetën gjall, Ato që i thanë n´betim, Sot thonë: ishin vetëm fjalë! Kur kujtoj fjalët e pleqve, Sa nuk me del flaka, Kur thonin: Atë që s'e vret lufta, E vret Paqa! Copa po dojn me u ba sot, Shokët e tu për karrigë, E neve s´na mbetët tjetër, baba, Vetë nga ky vend me ik! Ulur në gjunjë, Para varrit tand, babai im, Më fal qe më duhet prapë te ik, Rehati t´kerkojë n´mergim! Me zemër te thyer, Marr plaçkat n´dorë, Unë biri yt Kosovë, Unë, që babën e kam deshmor!
Mevlyde Mezini Saraçi, u lind më 15.12.1954, në Mitrovicë, në një familje qytetare me kushte mesatare ekonomike. Shkollën fillore dhe të mesme e kreu në vendlindje, ndërkaq studimet për gjuhë dhe letërsi shqipe në Universitetin e Prishtinës. Studimet master, Menaxhimi i Emergjencave i kreu ne Kolegjin Universitar “Biznesi” në Prishtinë. Në aktivitetin politik e humanitar është inkuadruar në vitin 1989. Në muajin mars të vitit 1998, është zgjedhur kryetare e Këshillit Komunal për Ndihma Emergjente në Gjakovë, për të strehuar të dëbuarit nga zonat e luftës dhe për furnizimin e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Në vitin 1998-2000 ka qenë deputete e Kuvendit të Kosovës. Për shkak të aktivitetit të saj politik e humanitar është burgosur nga policia serbe, në Gjakovë më 1 qershor 1998 dhe ka vuajtur dënimin në burgun hetues të Lipjanit deri më 4 dhjetor 1998. Është gruaja që i ka dërguar arkivolet në Drenicë, për Komandantin legjendar Adem Jashari, familjarët Jashari dhe të gjithë të rënët në Betejën e Prekazit. Para se të burgosej ka punuar si mësimdhënëse e gjuhës dhe letërsisë shqipe në shkollën fillore “At Gjergj Fishta” në Bishtazhin. Në vitin 2000-2001, ka punuar si zëvendës drejtoreshë në Drejtorinë për teknologji informative në Qeverinë Komunale në Gjakovë. Prej vitit 2001 - 2003 dhe 2006 - 2007, ka qenë Drejtoreshë e Drejtorisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve në Gjakovë. Në vitin 2001- 2004 ka qenë Deputete e Kuvendit të Kosovës. Është shkrimtare dhe autore e librave: 1. “Sytë e Pranverës”- poezi, 2000 2. “Ndoshta më s’ka kuptim” , poezi për fëmijë, 2002 3 “Kur jeta duhej jetuar” 2003, roman 4.“Çelësi është diku larg”, 2004, poezi 5.“When life has to be lived” 2012, roman në gjuhën angleze 6.“Në rrugëtim me Yllka Domi”, bashkë autore, 2013 7.“Ditëlindja e nënës”, dramë për fëmijë, 2013 8. “Jeta është e pamatur” Përkushtime, 2015 9. “Ledhatim pritjesh”, Poezi, 2015 10.“Për ty”, Poezi, 2015 11.“Murana” roman, 2015 12.“Lot i zemrës “Poezi, 2016 13. “Panoramë e poetëve”,2016 14.“I flas heshtjes”, Poezi, 2016 15. “Ç‘faj ka vargu”, Poezi, 2017 16. “Dhembje që vret” Antologji, 2017 17. “Simfoni jete”, Poezi, 2017 18. “Nga këndi shkrimor”, 2018 19. “Oazat e shpirtit”, Poezi, 2018 20. “Përthekim kohësh” Poezi, 2018 Është anëtare e Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës, 2002 2004, Është Ambasadore e Paqes Universale në Botë 2007, Qytetare nderi e Lushnjës Është shpallur “Gruaja shqiptare e vitit”, 2012, Vlorë Është anëtare e Shoqatës së Intelektualëve “Jakova” Është kryetare e Qendrës Kombëtare të Poetëve, Shkrimtarëve dhe Artistëve “Gjakova” Anëtare e kryesisë së Bashkimit të Shoqatave të Shkrimtarëve Shqiptarë
Është Veterane e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës! _____________
Epopeja e Prekazit Kushtuar heronjve Adem, Shaban e Hamëz Jashari Ky komb e ky popull vuan nga Serbia Po i plagosë e po na i vret djemtë e ri Vendin vend nuk po ia lë shqiptarit Me urti kuvendonte bacë Shabani Gju më gju në odë si babai me të bijtë Kurrë këtë tokë s’do t’ia lëmë shkaut Pleq e të rinj do të luftojmë për atdhe Besa besë në përqafim u besatuan Rrokën armët e dhanë kushtrimin Lajm i madh u përhapë në krejt vendin Komandant Adem Jashari priu i pari Sa shumë u frikësua shtriga Serbi Krejt në çelik u veshën shkijet E me tanke u drejtuan në Prekaz Menduan se e kanë të lehtë Por hasën në trima si shqiponja I madh e i vogël i gostitën me plumba Deri sa e shkrinë një batalion ushtarësh Bacë Shabani, Adem e Hamëz Jashari I dhanë shqelmin shtetit të Serbisë Shumë heronj dha kjo familje Ballë për ballë në luftë me një ushtri Sa shumë dhembje aq krenari shtoi Krejt Kosova në këmbë u ngrit I bashkuan fjalët për qëndresë Nuk lëmë kurrë pa u hakmarrë E pa e mbrojtur këtë vend të shenjtë Se për këto ditë linden trimat Të ngrehin pushkët për liri Kurrë s’do të na sundoj shkinia Atdheu ynë do të buzëqeshë në liri Prekazi u bë qendër e heroizmit Vend frymëzimi për çdo njeri Anembanë botës vijnë përkulen Në Prekazin e heronjve e heroinave Që ia sollën Kosovës lirinë Puhi kujtimesh Më miklon puhia e kujtimeve Kur fluturat sodisnin pranverat Me krahë lëmonin portretin tim Unë në kërkim të petaleve të luleve Mbështetur në rrënjë trëndafilash Nuk i ndjeja gjembat që gjembonin Pasi dehur isha nga kënga e bilbilit Përgjatë shëtitjes në peizazhin e blertë Praruar nga rrezet e arta të diellit Dashuria Dashuria ka katër stinë të lindjes Në secilën stinë dashuria lindë ndryshe Në pranverë me lule plotë aromë Në verë me vapën përvëluese Në vjeshtë lindja sjellë frytet e shpirtit E në dimër vjen si jorgan i bardhë Dashuria kur lindë nuk njeh moshë Përherë rilindë stinëve e nuk plaket Nuk vesh rroba as nuk mbathë këpucë Shëtitë botën e kthehet për një çast Fluturon qiejve me krahët e shpirtit Dashuria puthë foshnjat e sapo lindura Fëmijët bonjakë e të pashpresë Dashuria puthë ballin e vdekur të jetës Puthë vijën e horizontit zogjtë në fluturim Dashuria puthë sytë e etjes e të mallit Përkëdhelë plagët e nënave të pikëlluara Dashuria nuk ka ngjyrë aromë as sy Por i sheh i ndjenë i prekë poret e jetës Dashuria nuk blihet e as shitet në pazar Dashurinë e gjeni kurdo që ju dashuroni Vetëm në urrejtje nuk banon dashuria Dashuria lindë edhe kur lindja perëndon Mendime të krisura Në tavolinën e kujtimeve Përplasen mendime të krisura Hëna më zgjon nga ëndrra Ngrit gotën në dolli me yjet Etja ma zë frymën e më ngulfatë Shi me rrebesh i përplasë kohët Nga brendia e shpirtit nxjerrë hukamë As loti nga syri nuk pikon si më parë Në këtë natë të gjatë trishtimi Jeta merr pamjen e vjeshtës Thinjat e heshtjes plakin çastet Mbështetur në dritaren e vjetër Numëroj kockat e shekujve Duke arnuar shpresat e vonuara Oazat e shpirtit Mos fol për ëndrrat e krisura As puhinë e moteve të thinjura Fjalës mos ia shtrydhë palcën Lëri le të ndizen dritat e mallit Tuneleve të errëta të jetës Mos e shkel stinën e blertë Oazave të harruara të shpirtit Plagët shekullore mos mi prek Kullojnë vuajtje pritje pa fund Edhe ngjyrat e qiellit u grisën Nga oqean i vërshuar lotësh Dyert e hapura presin mëngjesin Se nata patjetër duhet të shkojë Ta përqafojë pjesën tjetër të globit Dritën e syve le të ma kthen agu Edhe pse kam drojë derisa të gdhin Por dua ta ndjej ditën e bardhë Të cilën e njohin vetëm engjëjt Pesëqind e pesëdhjetë vite Nga lartësia lavdia e pavdekësisë Gjergj Kastrioti hero i kombit Organizator i Kuvendit të Arbrit Prijës i Lidhjes Shqiptare të Lezhës Në fuqinë e shpirtit njerëzor triumf Shkathtësitë dhunti hyjnore Legjendë mbete emblemë në histori Në mbamendjen tonë i gjallë prore Në muze ende shpata jote shkëlqen Përmendorja jote na përshëndet Ti që zbardhe vlerat e lirisë së kombit Ngrite lartë emancipimin evropian Jeh i shqipes në qiellin e dritës Na shoqëron nga do që shkojmë Ti që identifikohesh me Shqipërinë Kur ndalohet fjala Mornica hidhen në lëkurën e rryer Vetëm bebëzat e syve në heshtje flasin Në pikturën e shpirtit pikturoj dashurinë Ngjyrat akuarel rrjedhin qerpikut tim Bloza e ka kapluar pritjen e madhe Rrugët e zemrës shndërruar në labirint Këmbët zënë në rrjet merimange Aty ku fjala ndalohet vdesin ëndrrat E shtrigat me fshesa ndjekin shkronjat Pasi kohët u përzien me maskarenj Zvogëlohen shpresat e ritmit të vonuar Sa të shkrin bora e bulëzon gjelbërimi Plaket rrjedha e rrudhave të jetës Shën Tereza Dritë e diellit shkëlqeu në sytë e fëmijëve Kur iu hodhën në përqafim Shën Terezës Dashuria fluturoi me krahët e shqiponjës Humanizmi u shpërnda kudo nëpër botë Nëna e madhe i lumturoi skamnorët e uritur Me përqafimin e shpirtit duke i përkëdhelë Plagët e plasaritura ua mjekoj me vepra humane Që të jetojnë të gjithë të lumtur e të barabartë Lum shqiptarët që rritën një bijë kaq bujare Një shenjtëreshë që i përkulet mbarë globi Ti je shembulli më i mirë si shprehet dashuria Bijë nënë motër e çmuara Shën Terezë Ti yll drite e pashuar që jeton në përjetësi E lumja e Shenjta Nëna Terezë!
